ترسم از وحشت پوسیدن نیست
غم من غربت تنهایی هاست
ترسم از اون روزیه که جای خالیت باید بره تو باورم
تکرار دوباره ها
بودن و نداشتن ها
کاش نمیداد که یه روز پس بگیره
باز شمردن اون لحظه های انتظار
چه کسی باور کرد؟
جنگل مهر مرا، آتش عشق تو خاکستر کرد
کاش نمیداد که یه روز پس بگیره...این خیلی حرفه
کاش نمیداد که یه روز پس بگیره...
این خیلی حرفه